O błogosławieństwie

Jednym z elementów obrzędów zakończenia Mszy Świętej jest błogosławieństwo. Zwykle brzmi ono:

K: Pan z wami.
W: I z duchem Twoim.
K: Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, * Ojciec i Syn, + i Duch Święty.
W: Amen.

W pewnych dniach i okolicznościach może być ono jednak poprzedzone uroczystym błogosławieństwem lub też modlitwą na ludem.Wtedy po wezwaniu Pan z wami i odpowiedzi ludu, diakon lub gdy go nie ma kapłan kieruje do wiernych wezwanie: Pochylcie głowy na błogosławieństwo. Następnie kapłan wyciąga ręce nad ludem i odmawia wezwania błogosławieństwa (trzy formuły na które odpowiadamy Amen) lub modlitwę na ludem (jedna formuła). Wreszcie następują słowa standardowego błogosławieństwa.

Reakcje na wezwanie: Pochylcie głowy na błogosławieństwo są bardzo różne stąd słowo wyjaśnienia. Oczywiście po tym wezwaniu powinniśmy się skłonić, pozostając w tej pozycji na czas odmawianych trzech wezwań albo modlitwy. Potem prostujemy się, aby w tej pozycji żegnać się znakiem krzyża.  

Przy okazji warto wspomnieć o błogosławieństwach: Ewangeliarzem (występuje tylko, gdy Liturgii przewodniczy biskup) oraz Najświętszym Sakramentem. Chociaż dokumenty kościelne nie wspominają o takim geście, logiczne jest że również podczas tych błogosławieństw wykonać znak krzyża, gdyż o takim geście nie ma również w dokumentach mowy przy opisanym powyżej błogosławieństwie końcowym a wszyscy go czynimy.

opr. na podstawie:

bp Stefan Cichy, ks. Mateusz Matuszewski
Odpowiedzi na pytania skierowane do Komisji
Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów KEP

Anamnesis nr 45