Możesz otrzymywać powiadomienia o wydarzeniach z kalendarza.
Środa Popielcowa rozpoczyna czterdziestodniowy okres Wielkiego Postu. Mszę Świętą o godz. 9:00 w Konkatedrze Matki Bożej Zwycięskiej sprawował bp Jacek Grzybowski.
Ta asceza wielkopostna, która dziś się zaczyna mocnym postem Środy Popielcowej, tak naprawdę jest ćwiczeniem, które ma ożywić łaskę. Ma pozwolić nam przezwyciężyć nasz brak wiary, nasz opór przed Bogiem i przed Jego Miłością. Nasz opór przed tym, że wybór Jezusa jest wyborem jego męki, śmierci, zmartwychwstania.
Codziennie przeczytać Słowo Boże. Czy to, które czyta Kościół danego dnia – Ewangelia albo fragment ze Starego czy Nowego Testamentu – czy też lectio continua, jak to nazywamy. Zacznij czytać Ewangelię, od św. Mateusza, i czytaj po kawałeczku codziennie, żeby przeczytać cały Nowy Testament. Spotkaj się w Wielkim Poście z mocą Słowa Bożego.
Jak co roku, początek roku ubiegł na przygotowaniach do Uroczystości Objawienia Pańskiego. Wspólna praca polegająca na przygotowaniu kredy i kadzidła przebiegła sprawnie i w dobrej atmosferze :)
Biskup Jacek Grzybowski w Konkatedrze Warszawsko-Praskiej mówił, że nauka płynąca z wędrówki mędrców przejawia się między innymi w wierze, jako decyzji:
Mędrcy wyszli nie wiedząc dokąd idą. Nie zdawali sobie sprawy, że idą na spotkanie z samym Bogiem wcielonym, który jest także Bogiem Abrahama, ale paradoksalnie jest także jego potomkiem, ponieważ jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem. I tutaj jest drugi punkt, drugie miejsce, z którego możemy uczyć się od mędrców – wiara. Wiara jako łaska, decyzja, zrozumienie. Być wiernym jednej gwieździe, jednemu światłu, jednej z milionów gwiazd. Iść w skwarze dnia i w chłodzie nocy, w radosnym uniesieniu i także w zwykłej codzienności, w mroku zwątpienia, iść nawet wtedy, kiedy jesteśmy smutni i przerażeni albo wtedy, kiedy na niebie pojawiają się efektowne gwiazdy, za którymi podążają tłumy.
Gwiazda znika i to jest ważny punkt. Doświadczenie pustki, ciemności, straty, kryzysu, końca, braku poczucia bezpieczeństwa. Doświadczenie próby, które zawsze jest wpisane w drogę, ponieważ wtedy przychodzi nadzieja.
