Dzisiejsze czytania

Kalendarz Możesz otrzymywać powiadomienia o wydarzeniach z kalendarza.

Nasi Patroni

Św. Dominik Savio

Dominik Savio urodził się we włoskiej miejscowości Riva di Chieri w okolicy Turynu. Został ochrzczony w dniu narodzin, a więc 2 kwietnia 1842 roku. Jego rodzicami byli: Karol Savio, rzemieślnik, i Brygida Gajato, wiejska krawcowa. Już w wieku 5 lat służył do Mszy Świętej. Znaczna odległość do kościoła oraz trudne warunki pogodowe nie przeszkadzały mu w posłudze oraz modlitwie. Zapytany, czy nie boi się chodzić sam tak daleko, odpowiedział: "Nie jestem sam. Jest ze mną Najświętsza Maria Panna i mój Anioł Stróż". Dnia 8 kwietnia 1849 r. w Wielkanoc przyjął pierwszą Komunię Świętą. Ze strony księdza proboszcza był to akt odwagi, gdyż w owych czasach panowało przekonanie, że do sakramentów pokuty i ołtarza należy dopuszczać dzieci w wieku znacznie późniejszym.

W wieku 12 lat Dominik został przyjęty przez św. Jana Bosko do oratorium na Valdocco. W 1856 r. wraz z kilkoma przyjaciółmi założył Towarzystwo Niepokalanej, grupę chłopców zaangażowanych w młodzieńczy apostolat dobrego przykładu. Dominik był znany w Oratorium jako osoba gorliwie praktykująca i nie zaniedbująca okazji do modlitwy. Otrzymał dar kontemplacji, ekstazy i inne nadprzyrodzone dary.
Późną jesienią 1856 roku, Dominik Savio zaczął chorować. Jan Bosko wezwał lekarza, który stwierdził bardzo zaawansowaną chorobę płuc. 9 marca 1857 roku, zaopatrzony Sakramentami Świętymi, kiedy ojciec czytał mu modlitwy o dobrą śmierć, chłopiec zawołał: "Do widzenia, ojcze! Do widzenia! O, jakie piękne rzeczy widzę!", po czym zmarł.

Jest patronem dzieci i młodzieży, ministrantów, matek w stanie błogosławionym (szczególnie w ciąży zagrożonej) oraz małżeństw starających się o potomstwo.
W 1933 r. papież Pius XI nazwał go "małym świętym" i "gigantem ducha". W 1950 r. papież Pius XII ogłosił go błogosławionym, a w 1954 zaliczył go do grona świętych. 
W liturgii Kościoła wspomnienie tego świętego jest obchodzone 9 marca.



Św. Stanisław Kostka

Stanisław urodził się 28 grudnia 1550 r. w Rostkowie na Mazowszu. W wieku 14 lat razem ze swoim bratem, Pawłem, został wysłany do znanej i szanowanej szkoły w Wiedniu, którą prowadzili ojcowie jezuici.
Choć początkowo Stanisławowi nauka szła trudno, pod koniec trzeciego roku studiów należał już do najlepszych uczniów. Uczył się bardzo dużo. Wolny czas spędzał na lekturze i modlitwie. Ponieważ w ciągu dnia nie mógł poświęcić kontemplacji wiele czasu, oddawał się jej w nocy.

Młody student bardzo chciał zostać zakonnikiem, ale nie uzyskał zezwolenia rodziców. W sierpniu 1567 r., pieszo, w przebraniu, uciekł z Wiednia. Dotarł do miasta Dillingen w Bawarii – przebył więc około 650 km! – i zgłosił się do przełożonego tamtejszego klasztoru. Ten jednak bał się przyjąć Stanisława i wysłał go do Rzymu, gdzie rezydował generał jezuitów. Droga przyszłego świętego do Rzymu była długa i uciążliwa. Stanisław z dwoma towarzyszami odbywał ją przeważnie pieszo.
28 października 1567 r. Stanisław dotarł do Rzymu. Został przyjęty do nowicjatu. Rozpoczął go pełen szczęścia, bo nareszcie spełniło się jego marzenie. Stanisław Kostka złożył śluby zakonne na początku kolejnego roku. Miał zaledwie 18 lat.

10 sierpnia 1568 r. Stanisław, przyjmując Komunię świętą, prosił patrona dnia – św. Wawrzyńca – aby uprosił mu u Boga łaskę śmierci w święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Prośba została wysłuchana. Jeszcze tego samego dnia Stanisław poczuł się bardzo źle. 14 sierpnia męczyły Stanisława mdłości. Wystąpił zimny pot i dreszcze, z ust popłynęła krew. Była późna noc, kiedy zaopatrzono go w sakramenty. Prosił, aby go położono na ziemi. Prośbę jego spełniono. Przepraszał wszystkich. Zapytany, czy nie ma jakiegoś niepokoju, odparł, że nie, bo ma ufność w miłosierdziu Bożym i zgadza się najzupełniej z wolą Bożą. Kiedy ktoś zapytał, czy czegoś nie potrzebuje, Stanisław odparł, że widzi Matkę Bożą z orszakiem świętych dziewic, które po niego przychodzą. Po północy 15 sierpnia, w Uroczystość Wniebowzięcia, zmarł.

W 1606 r. papież Paweł V uroczyście zatwierdził dla Stanisława Kostki tytuł błogosławionego. Był to pierwszy błogosławiony Towarzystwa Jezusowego. Dekret kanonizacyjny wydał papież Klemens XI w 1714 r. Jednak z powodu śmierci papieża obrzędu uroczystej kanonizacji dokonał dopiero Benedykt XIV 31 grudnia 1726 r. Papież Jan XXIII uznał św. Stanisława szczególnym patronem młodzieży polskiej.
Święto św. Stanisława Kostki jest obchodzone 18 września.



Św. Tarsycjusz

Święty Tarsycjusz miał być akolitą Kościoła Rzymskiego. Jest to jedno ze święceń niższych, które daje prawo klerykom Kościoła Rzymsko-Katolickiego usługiwania do Mszy Świętej - a więc do zaszczytnej funkcji, którą obecnie pełnią ministranci.

Nie znamy bliżej daty jego śmierci. Przypuszcza się, że św. Tarsycjusz poniósł śmierć męczeńską za panowania cesarza Decjusza (lata 249-251 po narodzeniu Chrystusa). Było to jedno z najkrwawszych prześladowań. Chrześcijanie chętnie ginęli za Chrystusa, ale ich największym pragnieniem było, by mogli na drogę do wieczności posilić się Chlebem Eucharystii. Zanoszono im przeto potajemnie Komunię św. do więzień. Gorliwością w obsługiwaniu świętych męczenników wyróżniał się św. Tarsycjusz.

Pewnego dnia, kiedy jak zwykle niósł na sercu Wiatyk do więzienia, napotkał swoich rówieśników bawiących się na jednym z licznych placów rzymskich. Pogańscy chłopcy zaczęli wołać Tarsycjusza, by się do nich przyłączył. On zaczął uciekać przed nimi. Zaczęli go gonić. Kiedy zaś spostrzegli, że coś przyciska do piersi, chcieli zobaczyć co niesie i siłą mu to wydrzeć. Bohaterski chłopiec bronił swego skarbu. Wówczas zgraja przewróciła go na ziemię, zaczęli go kopać i bić, rzucać nań kamieniami. Dopiero przypadkowo przechodzący żołnierz, także chrześcijanin, miał chłopca uwolnić i bandę rozegnać. Zaniósł Tarsycjusza do domu, gdzie ten niebawem zmarł.

Najświętszy Sakrament ze czcią odniesiono do kapłana katolickiego. Ciało Świętego zostało pogrzebane na cmentarzu św. Kaliksta obok szczątków papieża św. Stefana I, który w kilka lat po nim poniósł śmierć męczeńską (257 r.).  Od czasów średniowiecza Tarsycjusz figuruje w Martyrologium rzymskim pod datą 15 sierpnia.